Από μικρή θυμάμαι ότι η λέξη που αντιπαθούσα –ακόμη και σήμερα- είναι η λέξη “άδικο”. Έμαθα να το παλεύω, ακόμα και αν μερικές φορές η μάχη φαινόταν μάταιη γιατί όπως λέει και ένα τραγούδι του Χ.Θηβαίου “ ήμουνα πάντα με τον Έκτορα που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε για της ψυχής του την πατρίδα”.
Έτσι και εγώ αποφάσισα να βγω από τα “τείχη” του σπιτιού μου, τα “τείχη” μέσα στα οποία θέλουν να μας κλείνουν για να μην αντιδρούμε και μαζί με όλους εσάς που δεν αντέχετε πια το “καλούπωμα” να βγούμε μαζί και να αντιδράσουμε και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα: ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Όσοι με γνωρίζουν μπορούν να σας διαβεβαιώσουν ότι ήμουνα πάντα εκεί. Από μικρή στις πορείες των γυναικών στα Λύμπια, στην αλυσίδα των γυναικών κατά μήκος της πράσινης γραμμής στη Λευκωσία, στις μαθητικές διαδηλώσεις στο Λήδρα Πάλας, στις εκστρατείες διαφώτισης των ξένων τουριστών στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, στις αντικατοχικές εκδηλώσεις των μανάδων των αγνοουμένων, στις πορείες των μοτοσυκλετιστών, στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων για την έκρηξη στο Μαρί.
Ήμουνα εκεί ακόμα και πρόσφατα στις διαδηλώσεις κατά του κουρέματος, αν και αυτό δεν με επηρέαζε άμεσα. Δεν είχα καταθέσεις για να κουρευτούν, είδα όμως τα όνειρά μου να κουρεύονται.
Αγωνίστηκα 12 χρόνια για να σπουδάσω, να είμαι πάντα άριστη και να αποκτήσω τον τίτλο του διδάκτορα γιατί ήθελα πάρα πολύ να διδάξω αυτό που αγαπώ τόσο πολύ: την προστασία και διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Γιατί πιστεύω πως εμείς και αν χαθούμε, τα μνημεία μας θα είναι εκεί για να καταμαρτυρούν την ιστορία αυτού του τόπου γι’ αυτό και επιδίωξα να σπουδάσω και να μάθω πώς αυτά θα πρέπει να συντηρούνται και να προστατεύονται.
Δεν είναι όνειρό μου να γίνω καριερίστας πολιτικός. Σκοπός μου είναι πρωτίστως να είμαι άνθρωπος και ως άνθρωπος να υπηρετήσω τον συνάνθρωπο μου.
Για το σκοπό αυτό αποφάσισα όπως κατέλθω υποψήφια με το ψηφοδέλτιο της ΕΔΕΚ, της μόνης πολιτικής δύναμης που από τον καιρό της ίδρυσής της συνεχίζει να αντιστέκεται “ όποιοι και να’ναι, όσοι και να’ναι, όσο δυνατοί και να’ναι”.
Απλώνω λοιπόν το χέρι σε όλους όσους με γνωρίζουν, αλλά και σε όλους εσάς που δεν με γνωρίζετε αλλά επιθυμείτε να αγωνιστούμε μαζί για τα δίκαια της ζωής, για την υποχρέωση που έχει αυτή η κοινωνία να μην υπάρχουν νέοι ανθρώποι άνεργοι, γιατί θέλουμε να ζήσουμε ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ εμείς και τα παιδιά μας σε μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ χωρίς στρατό κατοχής και εποίκους. Γιατί στόχος και σκοπός της ζωής μου είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Για αυτό λοιπόν ΤΑΠΕΙΝΑ σας ζητώ να με ΤΙΜΗΣΕΤΕ με τη ψήφο σας, την οποία θέλω να αξιοποιήσω όχι για εμένα, αλλά για εμάς. Και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι όπως και στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ.
Αυτά τα λόγια αποτελούν μια δημόσια κατάθεση ψυχής για να μπορώ και εγώ να θυμάμαι και να ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ στον ευατό μου και μετά σε εσάς που θα θελήσετε να με τιμήσετε με την ψήφο σας.
Μετά τιμής
Δρ. Έλενα Κοζάκου- Λυμπουρή
Copyright © 2021 ΕΛΕΝΑ ΚΟΖΑΚΟΥ ΛΥΜΠΟΥΡΗ - All Rights Reserved.